اثر باستانی شیردال زرین
«شیردال» از اِنگاره‌های مهم در اندیشه و هنر خاورِ باستان به شمار می‌آید.
عقاب و شیر هرکدام دارای نیروی سحرآمیز و فرمانروایِ قلمرو خویشتن بودند. هنگامی که درهم آمیخته می‌شدند برای نیایشگاه‌ها به نگاهبانی شکست‌ناپذیر بدل می‌گشتند.
قدمت چنین آثاری به سده چهارم و پنجم پیش از میلاد باز می‌گردد؛ زمانی که پادشاهیِ نیرومندِ هخامنشی پرچمِ خود را بر سرزمین‌هایی از دره‌ی سِند تا رودِ نیل برافراشته بود.
آشنایی با آمودریا
«گنجینه آمودریا» احتمالا به نیایشگاهی از دوره هخامنشی تعلق داشته و توسط مردمان آن سرزمین به‌عنوان هدیه یا نذر در آن مکان گذاشته شده‌اند. ممکن است شمار بسیاری از آثار این گنجینه پراکنده یا حتی ذوب شده باشند. (توسط دزدان میراث فرهنگی یا باورمندان به ایدئولوژی کمونیزم)
این نیایشگاه که گنجینه «آموی‌دریا» در آن قرار داده شده بوده واقع در کناره رودخانه‌ی جیحون یا آموی‌دریا (Oxus River) در تاجیکستان کنونی و به احتمال زیاد از تپه باستانی «تخت کواد» (قباد) -که گذرگاهی در ساحلِ شمالی رود است- (بین سال‌های ۱۸۷۷ و ۱۸۸۰ میلادی) در کاوش‌های غیرعلمی به‌دست آمده است.
دانلود عکس با کیفیت شیردال
بازوبند طلایی «شیردال» یکی از آثار باستانی متعلق به دوران «هخامنشیان» است.
این بازوبند مزین به دو جانور اساطیری شیردال است که به صورت متقارن رویاروی یکدیگر ایستاده‌اند. بازوبند طلایی شیردال هخامنشی دارای سنگ‌ها و نگین‌های گرانبها بوده‌است که از آن کنده شده‌اند.
این بازوبند یکی از صدها اثر باستانی بازمانده از «گنجینه‌ی آمودریا» است. گنجینه‌ی آمودریا مجموعه‌ای دارای ۱۷۰ تکه طلا و نقره و ۲۰۰ سکه متعلق به زمان هخامنشیان است که در جنوب‌غربی کشور تاجیکستان یافت شده‌است.
این گنجینه هم‌اکنون در موزه‌ی «ویکتوریا و آلبرت» و «موزه‌ی بریتانیا» نگهداری می‌شود.