«تندیس ناپیرآسو» یکی از آثار به جا مانده از تمدن عیلام در ایرانِ باستان است. ملکه ناپیرآسو Napir-Asu همسر «اونتاش ناپیریشا» پادشاه عیلام است. قدمت اثر به ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد (نزدیک به سه هزار و سیصد سال پیش) باز می‌گردد. این تندیس که با لایه‌ای از مس و طلا روی قالب برنزی ساخته شده، حدود ۱۳۰ سانتی‌متر ارتفاع، ۷۰ سانتی‌متر عرض و ۱۷۵۰ کیلوگرم وزن دارد.
دکتر پی یر آمیه، متخصص تمدن عیلامی در موزه لوور درباره این مجسمه چنین گفته است:
«تندیس ناپیرآسو نه تنها اثری هنری بلکه نقطه اوجی در هنر ریخته گری مفرغ است که حضور صنعتگرانی فوق العاده ماهر و چیره دست را در سرزمین عیلام نشان می دهد. این مجسمه بزرگ‌ترین اثر فلزی متعلق به شرقِ باستان است که حتی در مصر، بابل و آناتولی هم نظیر آن دیده نشده است. این تندیس اثر هنری بسیار با اهمیتی است که به قصد بزرگداشت و تکریم شهبانوی عیلامی ساخته شده و در واقع ارزش و اعتبار زن را در تمدنِ باستانی عیلامی نشان می‌دهد».روی دامن حاشیه‌دار این مجسمه، نام ملکه و خدایان بزرگ شوش، اینشوشیناک به خطِ میخی عیلامی حک شده‌است. در دستِ چپ ملکه انگشتری وجود دارد که احتمالاً حلقه عروسی اوست. به گفته برخی از باستان شناسان، این حلقه، نخستین حلقه‌ی ازدواج در جهان است که متعلق به عیلامیان باستان بوده. تندیس ناپیرآسو در «موزه لوور» پاریس-فرانسه نگهداری می‌شود. این پیکره توسط «ژاکوب دو مورگان» -باستان‌شناس فرانسوی- در سال ۱۹۰۳ کشف شد.
بر حاشیه دامن مجسمه تندیس ناپیرآسو شهبانوی عیلامی و از زبان ملکه چنین نوشته شده:
«من ناپیرآسو همسر اونتاش ناپیریشا هستم. هر کس که بخواهد مجسمه‌ی مرا تصرف کند، هر کس که بخواهد آن را درهم بشکند، هر کس که این سنگ‌نوشته را خراب کند یا نامِ مرا پاک کند، باشد که مورد غضبِ خدایان اینشوشیناک، «نپ ایریشا» و «کیریریشا» قرار گیرد و نام و نسلش از میان برداشته شود».